Reizigers in God

Reizigers in God
Rond 1958 wordt het Kruisselt eigendom van de paters van Scheut die het verbouwen en uitbreiden tot een klein seminarie annex internaat. Vele oud Luttenaren kennen ongetwijfeld nog wel de namen van Pater Zanderink en broeder Sjaak. Technisch Missie Centrum ’t Kruisselt was van de Missionarissen van Scheut. De renovatie van ’t Kruisselt zou ruim 2 jaar in beslag nemen en heel veel geld kosten. Het rieten dak werd vervangen door dakpannen en de erkers werden gesloopt. Daarbij rees een altaar in de villa. Het lag in de bedoeling dat dit missiehuis jongens ging opleiden tot broeder en dat ze op de toenmalige ambachtsschool in Oldenzaal een vak leerden, zoals timmerman, metselaar of meubelmaker. In 1960 werd het huis in gebruik genomen en arriveerden de eerste jongens.

Wout Klijmeij vertelt over zijn start op ’t Kruisselt in 1960: 
‘Op de lagere school had ik te kennen gegeven dat ik pater wilde worden, maar dat ging gezien de resultaten op school niet. Ik kon wel broeder worden. Ik was 12 jaar toen ik mijn opwachting maakte op Het Kruisselt. Bij het afscheid was ik best wel verdrietig en huilde een beetje, maar ik werd goed opgevangen door een broeder. Uiteindelijk heb ik 2 jaren op ’t Kruisselt doorgebracht, het eerste jaar ging ik naar de Ambachtsschool in Oldenzaal, het tweede jaar naar de ULO. Op het internaat leerden we over het geloof en moesten we aan de arbeid, zo werkten we voor een boer uit De Lutte, leerden we kippen slachten en als we vrij waren gingen we fietsen over de Tankenberg. Toen we aan het einde van het tweede jaar ULO betrapt werden met 2 meisjes op de Tankenberg was Pater Rector daar niet zo blij mee. We mochten het jaar afmaken, maar daarna stopte mijn tijd bij ’t Kruisselt. Al met al twee geweldige jaren op Het Kruisselt!’

Ben van Dierendonck vertelt over zijn tijd op ’t Kruisselt in 1962:
‘Als jonge jongen droom je er niet van om priester of broeder te worden ook in de jaren zestig niet. Nee, beroepsvoetballer wilde je worden of piloot of een ander flitsend beroep. Echter, mijn oudere broer werd in 1961 priester gewijd. En dat was iets wat op mij erg veel indruk heeft gemaakt. Zoiets wilde ik ook wel. En zo kwam ik als 15-jarige jongen uit Limburg in De Lutte terecht, een hele stap! Ik denk nog wel eens terug aan onze bosspelletjes, een soort landveroveren. Maar er moest ook gewerkt worden, we moesten natuurlijk wel voorbereid gaan worden op het latere leven als broeder. Bij ’t Kruisselt hoorde een groot bos dat onderhouden moest worden. Weer of geen weer, wij moesten daar aan de slag. Er werd flink gemopperd en vermoedelijk ook wel gevloekt. Ineens stond pater Rector achter ons! Hij zei niets, maar vanaf toen waren we stil en werkten een keer zo hard. Na het avondeten moesten wij bij pater Rector komen. Als derde was ik aan de beurt. Schoorvoetend ging ik naar binnen en durfde pater Rector niet aan te kijken. Maar tegen mij zei hij alleen maar: ‘Bernard, Bernard dat had ik van jou niet verwacht.’ Nu, in 2020, weet ik dat nog als de dag van gisteren. Strenger had hij mijn niet aan kunnen pakken, het bleek een les voor mijn verdere leven te zijn geweest. Nadat pater Rector als aalmoezenier naar het leger ging veranderde er iets voor mij persoonlijk. Door familieomstandigheden stopte mijn tijd bij ’t Kruisselt een jaar later, ik was blij dat ik naar huis mocht, broeder worden bleek toch niet mijn roeping. Maar het heeft mij wel gevormd tot de man die ik geworden ben!’

Tussen 1958 en 1964 hebben de missionarissen veel verbouwd op het erf. Het voormalige koetshuis werd omgebouwd tot refter en slaapzaal en in 1964 bouwden zij bungalowbarakken op de huidige golfbaan, waar 32 leerlingen een eigen woon-slaapkamer kreeg toegewezen. Echter, steeds minder studenten melden zich en de paters zien zich genoodzaakt het seminarie te sluiten. In juli 1971 komt ’t Kruisselt leeg te staan.

Wenst u meer informatie of heeft u een vraag?

Neem dan contact op met onze receptiemedewerkers via 0541 551 567 of mail naar info@kruisselt.nl

Neem contact op